سلام.
دیشب داشتم با یه بنده خدایی از اقوام در مورد چیزهای مختلف صحبت می کردیم که توی همون بین بحث به کجایی بودن یه نفر رسید .این اقوام ما هم بی هیچ دلیل و مدرکی و از روی ناخودآگاه و به نظرم تلقین منفی جامعه گفت فلان جایی ها خیلی ... هستند.اون لحظه من خیلی کم به این مسئله پرداختم و فقط گفتم همه جا خوب و بد داره!!!
اما توی برگشت به خونه مدام روی این قضیه + چند تای دیگه فکر می کردم ، دیدم واقعا این به یه عادت بد تبدیل شده بین ماها و فرضا مردم بعضی جاها رو اونچنان بد می کنیم که آدم با شنیدنش و نه مواجه شدن با خود اونها یه حس بدی بهش دست میده و بعضی جائی ها رو آنچنان قدیسه می کنیم که اگه خدای نکرده یکی از مردم همین دیار یه عمل خطا انجام بدن توی ذهنمون اصلا نمی تونیم اینو بگونجونیم.
یادم می آید اون موقع که تازه کاردانی رفته بودم شهرکرد از 35 نفر ورودی ما 10-15 نفری اصفهانی بودن و ما3-4  تا شیرازی و بقیه هم تک و توک از این ور و اونو و تعدادی هم از جاهای مختلف چهار محال و بختیاری ، یعنی هم لر داشتیم هم ترک هم تهرونی هم ...
همه جایی داخل ما پیدا می شد ، توی اون چند سال من با اکثرشون هم دوست بودیم و حتی هم خونه ای اما هیچ گاه نتونستم بین این جماعت قضاوت کنم و بگم حالا که مثلا  آقای ... چون این جوری با من رفتار کرده پس همه ی اینجائی ها آدمهای بدی هستند بخاطر اینکه نقطه ی مقابلش هم با من دوست بود و من تا همین الان هم چیز بدی که گویای خصلت تمام مردم اون دیار باشه از اون ندیدم.توی یزد هم قضیه واسم گسترده تر شد و با خیلی جائی های دیگه برخورد کرد و دوست شدم و گر چه می تونم بگم مردم فلان دیار این خصلت رو بیشتر از سایرین دارن مثل اصفهانی ها و یزدی های اقتصادی و(نگید کنس چون واقعا آدمهای بخشنده هم زیاد دارن.)و  شیرازی های ... (هر کی گفت !)  و ... ، اما هیچوقت نمی شه گفت فلان جایی ها بدن و فلان جایی ها خوب!!! آخه همچین چیزی نمی شه!چون به قولی همه ی ما(به غیر از خواص) آدمهای خاکستری هستیم ، بعضی ها روشنتر هستن و بعضی ها تیره تر و نمی شه همونطور که ،فردی از شهری می خواست عبور کنه که کوری رو دید ، از او پرسیدند مردم فلان شهر چی جوری بودند؟گفت:همه ی مردم آن دیار کور بودند!!! ، قضاوت کرد .
امیدوارم همگیمون توی برخوردهای اجتماعیمون با این دید که طرف مقابل یه انسانه با هزار تا خصلت خوب و بد که خودمون باید بشناسیمشون با اون برخورد کنیم و نه از روی فلان جایی بودن و ظاهر بین بودن !
تا بعد روزگارانتان شاد و زیبا.